Piktorializm
Rozłamy w sztuce nie są niczym niezwykłym – nie inaczej było w przypadku fotografii. Już w latach 80. XIX wieku pojawili się artyści, którzy chcieli czegoś więcej niż tylko dokumentowania rzeczywistości. Tak narodził się piktorializm, którego przedstawiciele dopatrywali się artystycznego pierwiastka nie w fotografii samej w sobie, lecz w elementach celowo zmanipulowanych przez autora.
KLUCZOWI TWÓRCY PIKTORIALIZMU:
Henry Peach Robinson, Frank Meadow Sutcliffe, Alfred Stieglitz, Edward Steichen, Paul Strand, Clarence H. White
Ruch ten wywodzi się z Wielkiej Brytanii, gdzie w 1869 roku Henry Peach Robinson opublikował książkę „Pictorial Effect in Photography”. Autor stwierdził na jej łamach, że prawdziwy artysta powinien własnoręcznie kreować swoje dzieło. Zamiast jednak skupiać się na eksperymentowaniu z formą czy kompozycją, postawiono na fizyczną ingerencję w materiał źródłowy. Głównym założeniem nurtu było dążenie do tego, by wizja uchwyconego przez artystę świata posiadała w sobie więcej prawdy niż odbitka rzeczywistości. Najczęściej sprowadzało się to do wykonywania zdjęć o małej głębi ostrości oraz stosowania złożonych procesów fotochemicznych, dlatego piktorializm zaczęto porównywać do malarstwa. Dzięki modyfikacjom zdjęcia przestawały być dokumentalną „odbitką”, zamiast tego stając się „stworzonym” według wizji autora dziełem.
Dla większości fotograficznego światka propozycje piktorialistów oznaczały nie mniej, nie więcej niż oszustwo. Nie zraziło to jednak licznych śmiałków, którzy chcieli rozwijać to medium w nieoczywistych kierunkach. O tym, jak szerokim pojęciem był piktorializm, świadczy fakt, że z czasem ruchy secesyjne coraz bardziej się rozdrabniały. Nie ulega jednak wątpliwości, że była to pierwsza tak spójna (przynajmniej początkowo) próba zrewolucjonizowania fotografii.
Piktorializm szczególną popularnością cieszył się od lat 80. XIX wieku do drugiej dekady XXI wieku. Sam termin ukuto na przełomie stuleci, a jednym z najprężniej działających na jego rzecz artystów był Alfred Stieglitz. To on, współpracując między innymi z Edwardem Steichenem, zainicjował rozłam w Stanach Zjednoczonych. Stieglitz był założycielem stowarzyszenia Photo-Secession, za którego pośrednictwem promował piktorializm. Z czasem jednak sam porzucił ten ruch na rzecz innych inicjatyw.
Dla większości fotograficznego światka propozycje piktorialistów oznaczały nie mniej, nie więcej niż oszustwo. Nie zraziło to jednak licznych śmiałków, którzy chcieli rozwijać to medium w nieoczywistych kierunkach. O tym, jak szerokim pojęciem był piktorializm, świadczy fakt, że z czasem ruchy secesyjne coraz bardziej się rozdrabniały. Nie ulega jednak wątpliwości, że była to pierwsza tak spójna (przynajmniej początkowo) próba zrewolucjonizowania fotografii.
Piktorializm szczególną popularnością cieszył się od lat 80. XIX wieku do drugiej dekady XXI wieku. Sam termin ukuto na przełomie stuleci, a jednym z najprężniej działających na jego rzecz artystów był Alfred Stieglitz. To on, współpracując między innymi z Edwardem Steichenem, zainicjował rozłam w Stanach Zjednoczonych. Stieglitz był założycielem stowarzyszenia Photo-Secession, za którego pośrednictwem promował piktorializm. Z czasem jednak sam porzucił ten ruch na rzecz innych inicjatyw.
